Yoko Taro chwali ICO jako arcydzieło, które zrewolucjonizowało gry wideo

Yoko Taro, znany twórca Nier: Automata i Drakengard , niedawno omawiał głęboki wpływ ICO na gry wideo jako medium artystyczne. Wydany w 2001 roku na PlayStation 2, ICO szybko zyskał status kultowy ze względu na zaniżoną estetyczną i niewerbalną historię.

Taro podkreślił innowacyjną podstawową mechanikę gry - kierując Yorda, trzymając ją za rękę - jako rewolucyjne odejście od dominujących norm rozgrywki. Zwrócił uwagę: „Gdyby ICO wymagało od ciebie noszenia walizki wielkości dziewczyny, byłoby to niezwykle frustrujące”. Nacisk na prowadzenie kolejnej postaci był przełomowy, trudny do ustalonych pomysłów interakcji gracza.

W tym czasie udany projekt gry często priorytetowo traktował angażującą rozgrywkę nawet z wyjątkowo uproszczonymi wizualizacjami. ICO zakwestionowało to, priorytetowo traktując połączenie emocjonalne i głębokość tematyczną w stosunku do czysto mechanicznych innowacji. Taro uważa, że ​​gra wykazała, że ​​sztuka i narracja mogą wykraczać poza zwykłe elementy dodatkowe, stając się integralną częścią ogólnego doświadczenia.

Nazywając ICO „epoch-raking”, Taro przypisał mu znacząco zmianę przebiegu rozwoju gier. Pochwalił zdolność gry do przekazywania głębokiego znaczenia poprzez subtelne interakcje i atmosferyczne budowanie świata.

Oprócz ICO Taro zacytował dwa inne wpływowe tytuły: Undertale Foxa i otchłani Playdead. Argumentował, że gry te rozszerzyły ekspresyjne możliwości interaktywnych mediów, udowadniając potencjał gier wideo do zapewnienia głęboko poruszających i stymulujących intelektualnie doświadczeń.

Dla fanów Yoko Taro jego uznanie dla tych gier rzuca światło na kreatywne źródła stojące za własną pracą. Podkreśla również ciągłą ewolucję gier wideo jako silną i elastyczną formę sztuki.