Yoko Taro prijst ICO als een meesterwerk dat een revolutie teweegbracht in videogames

Yoko Taro, gevierde maker van Nier: Automata en Drakengard , heeft onlangs de diepgaande impact van ICO op videogames als een artistiek medium besproken. Uitgebracht in 2001 voor de PlayStation 2, kreeg ICO snel cultusstatus vanwege de ingetogen esthetische en non -verbale verhalen.

Taro benadrukte de innovatieve kernmechaniek van de game - het begeleiden van Yorda door haar hand vast te houden - als een revolutionaire afwijking van heersende gameplay -normen. Hij wees erop: "Als ICO je had gevoeld om een ​​koffer zo groot als een meisje te dragen, zou het ongelooflijk frustrerend zijn geweest." Deze nadruk op het leiden van een ander personage was baanbrekend en uitdagende gevestigde ideeën over spelerinteractie.

Destijds gaf een succesvol spelontwerp vaak prioriteit aan boeiende gameplay, zelfs met extreem vereenvoudigde visuals. ICO daagde dit uit en prioriteit gaf aan emotionele verbinding en thematische diepte boven puur mechanische innovatie. Taro gelooft dat het spel heeft aangetoond dat kunst en het verhaal verder kunnen gaan dan alleen aanvullende elementen en een integraal onderdeel worden van de algehele ervaring.

Taro noemde ICO "Epoch Making", crediteerde het met het aanzienlijk wijzigen van het verloop van de spelontwikkeling. Hij loofde het vermogen van de game om een ​​diepe betekenis over te brengen door subtiele interacties en sfeervolle wereldbouw.

Naast ICO citeerde Taro twee andere invloedrijke titels: Toby Fox's Undertale en PlayDead's Limbo . Hij betoogde dat deze games de expressieve mogelijkheden van interactieve media hebben uitgebreid, wat het potentieel van videogames bewijst om diep ontroerende en intellectueel stimulerende ervaringen te leveren.

Voor de fans van Yoko Taro werpt zijn waardering voor deze games licht op de creatieve bronnen achter zijn eigen werk. Het onderstreept ook de voortdurende evolutie van videogames als een krachtige en aanpasbare kunstvorm.